Van de regen in de drup

Tijdens ontbijt en koffie maken we het plan voor de dag. Wordt het vandaag de beste dag van de week of morgen? We gokken op vandaag. Zowaar inderdaad een dag die grotendeels droog blijkt. Die felle korte buien ervaren we inmiddels meer als drup dan als regen. Tussen de buien door hebben we een bijzondere dag gehad. We tellen dus onze zegeningen.

Overigens telt Hennie helemaal geen zegeningen. Voor haar zijn de dag van gisteren en de dag van vandaag tamelijk zwarte dagen. Het lijf wil niet wat het hoofd wil en dat valt beslist niet mee. We gaan toch op pad, met zwaarder gemoed omdat we Hennie vandaag moeten missen op onze verkenningstocht.

We rijden naar Kylemore Abbey, een prachtig landhuis gebouwd in 1871 door Mitchel Henry voor zijn vrouw (die helaas in 1874 op 45-jarige leeftijd overleed). Via een Engelse Lord kwam het landhuis in 1920 in handen van de Benedictijnse orde. De nonnen hebben het jarenlang als een kostschool voor 'gegoede meisjes' gerund (en school voor een aantal lokale meisjes). Nu zijn het landhuis en de tuinen opengesteld voor publiek en als retraitecentrum voor pelgrims en leken. Een mooi gebouw en tuinen in een schitterende omgeving.

Van Kylemore Abey via een kustroute terug naar Clifden: wat een mooi stukje Ierland is dit!

Na onze trip wat boodschappen gedaan, voor een wat aangeklede borrel en als diner maken Anja en Wilma Wraps allemaal gezellig en lekker. Het dagje rust heeft Henny weer wat energie gegeven en na het eten de koffie uitgesteld om ff een paar pubs met live muziek te bezoeken, iets wat een beetje pub hier iedere dag heeft, erg sfeervol maar voor lang snel te druk. Dus op zijn Japans maar kijken filmpje en next.